Zanim dolecieliśmy do lotniarza on był już wysoko a niżej latalo kilka Urubu. Trochę podkręciliśmy ale mało i się skończyło. Skoczyłem w kierunki małej górki ale dusiło po drodze mocno, zrobiło się już bardzo nisko nad wioską złapałem jakie max. turbulentne coś - 0.5 m/s na uśredniaczu, niviuk miał coś lepszego ale pod wiatr odemnie z 200-300 m pod wiatr odemnie a ja miałem 150 m nad ziemią. Jakoś przebiłem się do niego a raczej postałem w miejscu a on się do mnie nasunął bo wiatr tutaj nieoczekiwanie zrobił się silny. Potem kilkakrotnie zmieniałem rejon krążenia na wznoszącym się terenem szykajac noszeń - na zasadzie obserwowania latających w powietrzu suchych liścii, traw itp. Niviuk chyba probował ominąć góry po lewej i chyba tam wtopił. Peson zameldował lądowanie i że uszkodził sobię rękę przy lądowaniu - mi przykazał: "tylko nie spierdol i zrób to 300!". Ja poleciałem centralnie przez góry śladem chmur i 'nowego' lotniarza. Tutaj prędkośc wiatru wyraźnie spadła. Za górami były już ładne, wielkie, wypasione chmury ale prędkośc lotu nie była rewelacyjna, 200 km mialem po 15:00.
Przed 'kantem' - rodzajem uskoku za którym jest granica stanu Ceara, potem ziemia niczyja i potem granica stanu Paui, jeszcze wykręcałem się z niezbyt dużej wysokości a potem wkroczyłem na obszar bezludny i zalesiony z jedna drogą przez środek tego naprawde stulimowego lasu (czy raczej krzaczorów bo nie sa za wysokie) - na szczeście miałem lecieć w poprzek a nie wzdłuż tych 100 mil. Za uskokiem ten las jest zielony reszta tutejszego buszu jest o tej porze roku szarobrunatna i bezlistna. Przed sobą z 5-7 km zobaczyłem glajta. Leciał powoli i spokojnie a ja probowałem przyspieszyć.
Tutaj leciało się zupełnie inaczej, spokojne powietrze, słońce coraz bardzie poziomo świecące, wielkie chmury, spokojne choć niezbyt sile noszenia i swiadomość, że w promieni wielu kilometrow nie ma cywilizacji. Mój poprzednik chyba bez przekonania leciał bo w pewnym momęcie wylądował, ja przeleciałem nad nim i złapałem jeszcze 3 m/s. Na GPS-ie zobaczyłem kropkę "Pedrto II" w terenie ten obszar był w głebokim cieniu u nic nie było widać - poleciałem "na GPS-a".
Pedro Secundo to duże miasto z wielka wieżą. Pokrążyłem trochę nad przedmieściami lądowałem na piaszczystym boisku piłkarskim gdzie już czekało na mnie kilka osób. Zbiegło się jak zwykle mnóstwo ludzi w wiekszości dzieci ale również trochę starszych. Rozdałem restkę cukierków najmniejszym dzieciom. Starsi jakoś wykazali zrozumienie i zawołali dzieci także nie poszły za mną jak odszedłem na bok się wysikać. Zanim się spakowałem było juz po zachodzie. Samochodem dojechałem do centrum miasta (5 reali). Tutaj wziąłem prysznic w hotelu, kupiłem regionalna (z Paui) pamiątkę dla żony (to rodzinny interes - hotel i sklepik który otwarto specjalnie dla mnie). Jak zamowiłem obiad w restauracji obok przyjechał samochód z jednym lotniarzem, pięciu innych ladowało 40 km dalej i pojechaliśmy po nich. W hotelu byłem o 4:30.
Posty
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz