Zdarzyło się to w czwartym dniu zawodów Manilla Open 2007 w Australii. Dwa dni po ponownych narodzinach Ewy. Od organizatora zawodów otrzymaliśmy zadanie przelotu w kierunku północnym, 293 stopnie. Mając nauczkę z poprzednich dni, postanowiłem nie ociągać się i wystartowałem zaraz po pokazaniu się pierwszych chmurek.
Pierwsze 100 km to uważne, ostrożne pilnowanie wysokości oraz kierunku lotu. Pogoda była jak marzenie. Wiatr w plecy, wysokie podstawy chmur blisko siebie. Co jakiś czas spotykałem i rozstawałem się z innymi pilotami. W radiu słyszałem jak Walter, Paweł, Piotr, Klaudia i Krzysiek będąc za mną 10-20 km szybko nadrabiają stratę.
Pod nami autami z jedzeniem i wodą jechała Magda i Robert sprawiając, że naprawdę czuliśmy się bezpiecznie wiedząc, że znajdą nas po lądowaniu.
Na 150 km około 16.00 spotkałem Bernata z grupą innych pilotów. Razem zaczęliśmy gnać od chmury do chmury. O godzinie 18.20 mając już ponad 200 km nasza grupka zostawiła konkretne noszenie i zaczęła ścigać się o zwycięstwo. Godzina 18.30 to czas kiedy konkurencja była zatrzymywana. Gdy zobaczyłem przed sobą kolejne chmury postanowiłem lecieć dalej.
I tak mając słońce coraz niżej, słabnące noszenia i znikające chmury przeleciałem kolejne 60 km. Lądowałem kilka minut przed 20.00 na farmie Karloo.
Co najbardziej zapamiętałem z tego lotu?
Kolory,
Przyjaciół w powietrzu i na ziemi,
Horyzont,
Cienie,
Najpiękniejszy zachód słońca jaki widziałem,
Zimne piwko po lądowaniu u farmera.
Chciałbym podziękować mojemu sponsorowi Cityboard Media, firmie która wspiera mnie od dwóch lat oraz firmie paralotniowej UP.
Dane lotu:
Data: 17.02.2007
Start - Mt Borach - Australia
Lądowanie – farma Karloo
Dystans – 268 km
Nowy rekord odległości wykonany przez polskiego pilota.
Czas lotu 7 godz. 51 min.
Najwyższa wysokość 2642 m
Rafał Łuckoś
Posty
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz